Deze elektrische Batavus E-Go kwam eind 2014 in mijn bezit, de fiets
was toen zo'n 15 jaar oud. Waarom koopt iemand nog zo'n 'stokoude'
elektrische fiets, hoe goed functioneert hij nog en is de aankoop van
zo een oude e-fiets wel te verantwoorden? Die vragen ga ik hier
proberen zo eerlijk en objectief mogelijk te beantwoorden.
Vanuit ecologisch oogpunt is het altijd beter een gebruikte e-fiets
dan een nieuw exemplaar aan te schaffen. De meeste ecologische impact
ontstaat immers bij het fabricageproces. De leeftijd van de fiets doet
er weinig toe, waarbij we nog wilen opmerken dat een fiets met een
loodaccu echt niet meer van deze tijd is.
Deze Batavus E-Go was voorzien van een 5Ah 24V NiCd accu met
bijhorende lader. Zo'n NiCd accu dient regelmatig 'ververst' te
worden, zoals in het instructieboekje beschreven staat. (moet om de 10
à 15 laadbeurten gebeuren om het 'geheugeneffect' van de NiCad tegen
te gaan en zo de capaciteit optimaal te houden) Daartoe moet je
onmiddellijk na het in het stopcontact steken, op de groene 'refresh'
knop van de lader drukken. De accu wordt dan eerst geheel ontladen en
dan weer opgeladen. Zo een refresh-cyclus duurt een stuk langer dan
een gewone herlaadbeurt: en kan tot acht uur duren, tegenover hooguit
vier uur bij normaal opladen.
Kort na de aankoop van de fiets besefte ik dat er iets mis was.
Waarschijnlijk was dat ook de reden waarom de vorige eigenaar de fiets
van de hand deed. BIj zware belasting, deze dikkerd wou een fikse
helling op rijden, hield de accu het na een paar kilometer al voor
gezien. De accubehuizing voelde dan ook warm aan, iets wat ik met met
andere e-fietsen nooit heb meegemaakt.
Ik besloot de accu dan maar zelf te demonteren en kwam een verrassing
tegen: de cellen bleken reeds vervangen te zijn, waarbij één soldering
slecht uitgevoerd was. Blijkbaar zorgde dit voor een verhoogde
elektrische weerstand en lag dit euvel aan de basis van de verhitte
accu, want na het vakkundig hersolderen was het probleem opgelost,
reed de fiets weer normaal en bedroeg de actieradius een goeie 20 km.
(Wat normaal is voor een accu van 5Ah) Wel jammer dat er bij de
verjonging van de accu geen cellen met een hogere capaciteit werden
geplaatst.
De Yamaha motor van 240 Watt levert tot 16 km/u evenveel vermogen als
wat je zelf trapt. Zo moet je je maar voor de helft inspannen
tegenover een gewone fiets. Boven de 16 km/u vermindert de assistentie
gradueel tot bij 25km/u en boven deze 'topsnelheid' is de motor
(quasi) uitgeschakeld. Dit is zo door de wet voorgeschreven: met deze
fiets mag je dus zonder verzekering, zonder rijbewijs en zonder helm
rijden. (zie ook artikel over wetgeving)
In tegenstelling tot de meeste e-fietsen heeft deze Batavus E-Go
slechts één ondersteuningsstand. De motor helpt mee of niet, je moet
dit met een heus contacsleuteltje opzetten en daarmee is de kous af.
Weinig electronica betekent doorgaans ook weinig elektrische
problemen. Qua betrouwbaarheid lijkt het bij de Batavus E-Go wel snor
te zitten. We rijden er ondertussen al meer dan vier jaar probleemloos
mee rond.
Je kunt met deze fiets ook gewoon (verder) fietsen als de accu leeg
raakt: de elektronica schakelt zichzelf uit en je trapt gewoon verder
zoals met een gewone fiets. Het enige verschil is dan dat de Batavus
E-Go een stuk zwaarder is dan een gewone fiets. (gewicht = 28 kg) Maar
het zwaartepunt ligt centraal en laag, rond de trapas, zodat je er op
vlakke weg niet veel van gewaar wordt.
Met rustig rijden haal ik met mijn 1.95m een actieradius van een om en
bij de 20 km. Rustig rijden is de boodschap, want sprintjes trekken en
stevig op de pedalen staan vreet energie, en dan haal je met moeite 12
- 15 km.
Het grote voordeel van deze Batavus E-Go ten opzichte van de meeste
andere elektrofietsen is dat de motor rond de trapas gemonteerd zit en
je dus in iedere versnelling van het volle vermogen van de motor
gebruik kunt maken. Een steile klim neem je dus in eerste versnelling
en de motor zorgt er dan ook voor dat je boven raakt.
De Batavus E-Go mag dan een fluisterstille fiets zijn, de Yamaha motor
is de luidste "fluisteraar" van alle elektrofietsen die ik ken. Het
motortje zoemt lustig mee met je pedaalslag, wat tijdens een ritje op
een stille veldweg wel eens irritant kan worden.
Conclusie: een leuke no-nonsense e-fiets, die voor een prikje op de
tweedehandsmarkt te koop is. Ideaal voor wie een slechte knie of heup
heeft, kortademig is, of gewoon niet bezweet op z'n werk wil toekomen,
daar de fiets van bij de minste druk op de pedalen zijn volle
ondersteuning biedt, ook in de lagere versnellingen.
In 2015 onderging ik een hartoperatie, fietsen was in de eerste maanden niet toegestaan, omdat mijn borstbeen eerst moest herstellen. Toen ik klaar was met de verplichte fysiotherapie, was het winter en werd er ook niet gefietst. Toen ik in het voorjaar van 2016 de E-Go terug in gebruik wou nemen, bleek de accu nog goed voor hooguit een paar kilometer. De fiets bleef nog een jaar aan de kant en kreeg dan in het voorjaar van 2017 eindelijk een vernieuwde accu. Ook hierover is er een kort testbericht terug te vinden op deze website. Met de vernieuwde accu, die een grotere capaciteit van NiMh (ipv NiCd) cellen kreeg, kan ik nu per lading circa 50 km ver fietsen.